Architerctural punctuation – Architectural design of a hotel’s outdoor area –  Aegean Island

My main focus in this design study was to follow the “genetic line” of the place — the underlying thread that carries cultural and architectural memory.

Rather than reproducing existing forms or volumes, I aimed to uncover the essence that shaped traditional architecture: the “social sculptures” of small-scale settlements, created instinctively by the anonymous craftsmen of the past. These informal architects worked with what they had — local materials, limited tools, and a deep understanding of place.

Over time, new architectural elements such as neoclassical and eventually modern structures were introduced. Often, these additions were absorbed into the built environment with harmony, reflecting the evolving vision of the community.

For me, the most valuable design tool remains this deeply rooted instinct — shaped by culture, use, proportion, materiality, and sensitivity to context. My approach was guided by respect for that instinct: to interpret and compose the space carefully, to integrate its history and identity, and at the same time, offer a contemporary perspective.

Every element of this proposal has been conceptually and spatially refined.

The project that follows is a built reflection of this design thinking.

———————————————————————————————————————————————————————-

Αρχιτεκτονικές στίξεις – Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός εξωτερικού χώρου ξενοδοχείου – Αιγαίο

Η βασική μου προτεραιότητα σε αυτή τη μελέτη ήταν να ακολουθήσω τη «γονιδιακή γραμμή» του τόπου — τη γραμμή που μεταφέρει πολιτισμό και αρχιτεκτονική μνήμη.
Αντί για την εύκολη λύση της αναπαραγωγής υφιστάμενων μορφών και όγκων, αναζήτησα την ουσία που διαμόρφωσε τη λαϊκή αρχιτεκτονική: τα «κοινωνικά γλυπτά» μικρής οικιστικής κλίμακας που διαμόρφωσαν οι άγραφοι μάστορες της παράδοσης. Αυτοί οι άτυποι αρχιτέκτονες δούλευαν με ένστικτο, με βάση τα υλικά και τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους.

Καθώς ο χρόνος περνούσε και οι ανάγκες εξελίσσονταν, νέα αρχιτεκτονικά στοιχεία —όπως τα νεοκλασικά και αργότερα μοντέρνα κτίρια— εντάχθηκαν σταδιακά στον οικιστικό ιστό. Συχνά, αυτά τα στοιχεία ενσωματώθηκαν με αρμονία, αποτυπώνοντας το συλλογικό όραμα των κατοίκων για τον τόπο τους.

Το ένστικτο αυτών των δημιουργών —το οποίο ήταν εμποτισμένο με πολιτισμό, αναλογίες, υλικότητα και αισθητική— αποτέλεσε και για εμένα το σημαντικότερο εργαλείο. Επέλεξα να εργαστώ με σεβασμό προς αυτό: να γεωμετρήσω τον χώρο με ευαισθησία, να του ενσωματώσω την ιστορία και τον πολιτισμό του, και ταυτόχρονα να του προσδώσω μία σύγχρονη οπτική.
Κάθε σχηματομορφή έχει σχεδιαστεί με προσεκτική εννοιολογική επεξεργασία.

Η πρόταση που ακολουθεί αποτελεί την υλοποίηση αυτής της σκέψης.